تاریخ دوکشور افغانستان و ایران، دارای مشترکات بسیاری در فرهنگ، زبان، دین وسایر شئون اجتماعی -سیاسی است، به ویژه که در سی سال گذشته ایران میزبان جمعیت بزرگی از مهاجران افغان بوده است.
اما در تجربه دموکراسی یا مشارکت مردم در انتخاب زعامت و شیوه حاکمیت، چه دوری و نزدیکی هایی بین این دو کشور قابل تشخیص است؟
روز جهانی کودک وسهم کودکان افغان...
نمی دانم که چرا ما عادت كرديم كه فقط در مناسبتهاي ويژه به موضوع ويژه آن مناسبت بپردازيم؟! شايد از روزي كه مناسبتها اختراع شدند. از همان زمان بود كه ما خيال كرديم فقط در مناسبتها بايد از خواب بيدار شد، قدري دور و اطراف را نگريست و در مورد آن مناسبت سخن سرايي و قلم فرسايي كرد و در ساير اوقات حاشا و كلا!
بله، امروز روز جهاني كودك است. ولي «پدركودك آزاري كه در اقدامي بيرحمانه پسر خردسالش را می کشد» اين را نمي داند، پدر کودک آزاری که با قساوت تمام، کودک خرد خود را با لگدهای سنگین خود نوازش می دهد این موضوع را از یاد برده است. امروز روز جهاني كودك است ولي «پدر خوانده» اين را نمي داند و فقط به اين فكر مي كند كه امروز بچه هايي كه به خيابان فرستاده تا برايش آدامس و شكلات و فال حافظ و ... بفروشند، چنددرصد بيشتر از ديروز «آورده» دارند.
امروز روز جهاني كودك است ولي مطابق يك آمار در سراسر دنيا ۱۱۳ ميليون كودك كه بيش از ۵۰ درصد آنها را دختران تشكيل مي دهند، از امكان دستيابي به آموزش ابتدايي محرومند و براي ميليونها تن ديگر كيفيت آموزش رضايتبخش نيست. امروز، روز جهاني كودك است ولي در كشور ما هيچ قانون خاصي كه مدافع و حامي حقوق كودكان بطور ويژه و مشخص و با ضمانت اجرايي نيرومند باشد، وجود ندارد و پيوستن به كنوانسيون جهاني حمايت از حقوق كودكان نيز هيچ دردي را دوا نمي كند.
امروز، روز جهاني كودك است ولي در سراسر جهان ميليونها كودك در معرض خشونت و بهره كشي قرار دارند و هيچ مرجعي داد آنها را نمي ستاند.
و سرانجام... امروز روز جهاني كودك است. ولي هزاران كودك آواره در بلخ و باميان و هرات وسمرقند و قندهار و... وقتي با پاي برهنه از سنگلاخها و دره ها مي گريزند، اين را نمي دانند. آنها زادراهشان غم است و سفرشان بس دراز، اين سفر به كجا مي انجامد؟ آنها هيچ نمي دانند. اين كودكاني كه كودكي را به خواب نيز نديده اند. چون در خواب آنها كابوس دايم تكرار شونده هجوم پدرخوانده ها، رنگ رؤياها را پرانده است. براي آنها چه پيشكش مي توان كرد جز اين چند سطر:
هان اي حراميان بشتابيد
حالي پذيره مي گردم
رؤياي تيغهاي شما را
برزخم آبديده جانم...
جمعی از دانشجویان حقوق وسیاستیم که گاهگاهی در این سرا، اگر تاب بیاوریم وحوصله مان سر نرود می نویسیم، نه فقط مسائل مهم واساسی بل، هر آنچه که در ما نسبت به خود واکنش، شاید واکنش خاص ایجاد می نماید.