ماه خدا

رمضان آمد و آهسته صدا كرد مرا/ مستعد سفـــر شهر خدا كرد مرا/ از گلستان كرم طرفه نسيـمي بوزيد/كه سراپاي پر از عطر و صفا كرد مرا/نازم آن دوست كه با لطف سليماني خويش/پــــله از سلسـله ديـــو دعــا كـــــرد مـــرا/فيض روح‌القدسم كرد رها از ظلمات/همرهـي تا به لـب آب بقـا كرد مـرا/من نبودم بجز از جاهل گم كرده رهي/لايـــق مكتب فخــر النجبا كـــرد مـــرا/در شگفتم ز كرامات و خطاپوشي او/من خطا كردم و او مهر و وفا كرد مرا/دست از دامن اين پيك مبـارك نكشم/كه به مهماني آن دوست ندا كرد مرا/زين دعاهاست كه با اين همه بي‌برگي و ضعف/در گلـستــــان ادب نـغمـــه ســرا كــــرد مـــرا/هر سر مويــم اگـر شـكر كند تـا به ابــد/كم بود زين همه فيضي كه عطا كرد مرا