دانشجویان افغانستانی

جای مردان سیاست بنشانید درخت تا هوا تازه شود...

استاد اقتصادی داشتیم که در مورد زمان ومکان می گفت: "اگر بتوانیم پارامتر X را از معادلات حذف کنیم دیگر جابه جایی معنایی ندارد، هر زمان، هر مکانی می توانید باشید؛ هر زمان، بی مکان، ولی حاضر در همه مکان ها"

در روزی که بیشتر از صد کشور دنیا به صورت همزمان مراسمات متعددی با شعار "سواد برای همه" را برگزار می نمایند، به یازده میلیون نفر^(*) از جمعیت کشور فکر می کردم که قادر به خواندن ونوشتن نیستند وبنا بر جبر روزگار از نعمت آموختن محروم شده اند.

به این فکر می کردم که کاش میشد پارامتر X این خیل عظیم را نیز از معادله زندگیشان حذف نمود تا دیگر زمان برای آنان معنایی نداشته باشد. تا دیگر هیچ محدودیتی نباشد – چه مکانی وچه زمانی- تا آنها به راحتی بتوانند، فرا بگیرند هرآنچه را که دوست دارند وعمل نمایند به آنچه که خود می خواهند واز این طریق دست یازند به آن سرنوشتی که می بایست خود آن را بنگارند نه آنکه برایشان نگاشته شود.

در این راستا دولتمردانی سکان هدایت را به دست گرفته اند که داعیه های واهیشان گوش ها را می آزارد، ونطقهای بی نتیجه ای که خودشان نیز وقعی به آنها نمی نهند بیش از هر چیز دیگری حال انسان را بد می کند، وهمچنان می تازند واین کشتی تکه تکه شده را به سمت ناکجا آباد در حال رهنمون ساختنند.

اگر عواملی نظیر زیرساختها، فقر، ناامنی ومسائلی از این دست را نیز در تداوم وگسترش بی سوادی در نظر بگیریم، باز هم این مسائل عملکرد ضعیف دولتمردان ما را توجیه نمی کند. به گمانم توجه به مسئله امنیت صرف، توسط ایشان وعدم توجه به مسائل زیربنایی از این دست، مسیر وروند حرکت توسعه کشور را که در حال حاضر در جاده ای کاملا سنگلاخی در حال حرکت است بیش از پیش کند می نماید.